๒๖๑. ข้ออรรถ ข้อธรรม “บทสนทนา • หลวงพ่อธัมมชโย หลวงพ่อทัตตชีโว”
๑๙.๔.๒๕๖๗ ข้ออรรถ ข้อธรรม “บทสนทนา • หลวงพ่อธัมมชโย • หลวงพ่อทัตตชีโว” อุทิส ศิริวรรณ เขียน ======== เกริ่นนำ ” #ความห่วงใยลูกๆ “ ” วันหนึ่งหลวงพ่อธัมมชโยได้มา ปรารภกับหลวงพ่อว่า #ทำอย่างไรถึงจะทำทานในชาตินี้แล้วไม่ต้องไปทำอีกในชาติต่อๆไป แต่มีเสบียงพอใช้ ไปจนกระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม #หลวงพ่อก็ถามท่านว่า…ทำไมเราจะต้องตุนอะไรกัน ขนาดนั้น เราทำทานในชาตินี้แล้วก็ไปทำ ต่อในชาติหน้า ทำไปเรื่อยๆ จะต้องใช้เวลาอีกกี่ร้อยกี่พันชาติ ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร #ท่านก็กล่าวว่า “แล้วคิดว่าชาติต่อๆ ไปจะได้เจอเนื้อนาบุญอย่างนี้อีกหรือ แล้วถ้าไม่เจอเนื้อนาบุญ ทำทานกันเป็นหมื่นปียังสู้กับที่เขา ตักบาตรทัพพีเดียว กับพระอรหันต์ไม่ได้นะ #หลวงพ่ออ่านพระไตรปิฎกมาแล้วก็หลายรอบแต่ไม่เคยได้ฉุกคิด จริงของท่าน อังกุระมาณพทำทานอยู่เป็นหมื่นปีกับบุคคลผู้ไม่มีศีล ในยุคที่พระพุทธศาสนายังไม่บังเกิดขึ้น เฉพาะผู้มีเตา ที่ก่อเอาไว้ สำหรับหุงข้าวเรียงกันแล้วยาวเป็นร้อยโยชน์ พันโยชน์ น้ำข้าวที่รินออกมา กลายเป็นคลองเอาเรือแล่นได้ #ทำทานกันขนาดนั้นยังได้บุญสู้กับที่อินทกมาณพตักบาตรกับพระอรหันต์ ซึ่งเป็นเนื้อนาบุญเพียงทัพพีเดียวไม่ได้เลย แล้วเราจะเอาอะไรมาเป็นประกันว่า ชาติต่อไปถึงแม้ทำบุญจนกระทั่งอายุยืนได้ ขนาดนั้น แต่ไม่เจอเนื้อนาบุญ เราจะเอาอะไรไปเป็นเสบียงกันในชาติต่อๆ ไป หมดเสบียงเมื่อไหร่ล่ะก็แย่นะ […]