คอลัมน์ How to Win
ล้านชีวิต…รอด
ศ. ดร. อุทิส ศิริวรรณ
ASEAN Research Information Center Director
MBA & DBA Program, Deming Business School, W.H. Taft University
หนังสือพิมพ์เชียงใหม่ธุรกิจ
วันพุธที่ 17 ตุลาคม 2555
เทศกาลกินเจปีนี้ เริ่มต้นตั้งแต่วันที่ 14 ตุลาคม ออกเจเช้าวันที่ 23 ตุลาคม 2555
ผมเอง ก็พลอยกินเจกับพี่น้องชาวจีน และผู้ใจบุญทุกท่าน กินติดต่อกันมาหลายปีแล้ว
คิดว่าอีกไม่กี่ปีข้างหน้า ก็อาจต้องกินผักเป็นการถาวร และตลอดไป
ส่วนหนึ่งเพราะรู้สึกว่า ย่อยง่าย ท้องไม่อืด ไม่เหมือนกินเนื้อสัตว์ โดยเฉพาะสัตว์ใหญ่
กินผัก กินปลา กินอาหารที่เบา สบาย กินง่าย ถ่ายคล่อง อารมณ์ก็สดชื่น แจ่มใส เบิกบาน หยิบจับทำอะไรก็สนุกสนาน มีความสุข
เพราะวัยย่างเข้าเลข 5 หลายโรครุมเร้า ทั้งเบาหวาน ความดัน ไขมัน อยู่ในระดับสูง
ห้วงเวลานี้ ผมมีข้อสังเกตว่า สัตว์ต่างๆ รอดตายกันจำนวนมาก น่าจะนับล้านๆ ชีวิตทีเดียว
เป็ด ไก่ หมู วัว กุ้ง หอย ปู ปลา ปลาหมึก นับรวมแล้วถ้านับทั่วโลก อาจจะถึงหลักหลายร้อยล้านชีวิต
เมื่อสองสามวันที่ผ่านมา ได้ไปไหว้หลวงพ่อโต ซำปอกง และเทพเจ้าต่างๆ ที่วัดพนัญเชิง พระนครศรีอยุธยา
เห็นระดับน้ำแล้ว ดีใจแทนคนที่อยู่แถบภาคกลาง กรุงเทพฯ และปริมณฑล
ปีนี้ แคล้วคลาด ปลอดภัย รอดพ้นจากน้ำท่วมอย่างแน่นอน 100%
ต้องยกให้เป็นผลงานของนายกฯปู ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ที่ “เอาอยู่”
ส่วนหนึ่งก็เป็นผลงานและฝีมือของ ดร. ปลอดประสพ สุรัสวดี รมว. กระทรวงวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี
ปีนี้ พรรคเพื่อไทย ได้เครดิต ได้คะแนนเรื่อง “น้ำไม่ท่วม” ไปเต็มๆ
แต่น้ำกลับไปท่วมใน “สภา” แทน ซัดกันนัวเนีย การเมืองไทย เป็นแบบนี้แหละ เหมือน “ซูโม” นั่งดูข้างเวทีได้ นั่งลุ้นได้ แต่อย่า “จริงจัง”
อินเดีย และจีน เป็นประเทศที่ผู้นำมีภูมิปัญญาน่านับถือ รู้จักดัดแปลง เอาความเชื่อ และความศรัทธาเป็นที่ตั้ง นำมาสกัดมิให้คนในประเทศกินเนื้อจนพร่ำเพื่อ
เพราะประชากรที่มากมายมหาศาล คน 2 ประเทศนับรวมกัน 30% ของคนทั้งโลก กว่า 2 พันล้านคน
การหยุดบริโภคเนื้อสัตว์ กินเจ เป็นกุศโลบายที่ดีเยี่ยม และเป็นผลดีต่อสุขภาพพวกเราทุกคน
ห้วงเวลานี้ ได้ขึ้นไปดูระดับน้ำที่อุทัยธานี ในตัวเมืองตรงข้ามวัดอุโปสถาราม ตรงวงเวียนก็ได้ไปปล่อยเต่า ปล่อยปลาอีกหลายชีวิต อีกไม่กี่วันก็จะถึงเทศกาลตักบาตรเทโวโรหณะ
ปีนี้ที่อุทัยธานี ช่วงวันที่ 30-31 ตุลาคม 2555 คงเป็นข่าวครึกโครมเช่นเคย
กินเจ กินผักแล้ว นึกถึงปรัชญา “เศรษฐกิจพอเพียง” พอเหมาะ พอควร พอประมาณ
คนเราลำพังแค่กินแค่อยู่ แต่ละมื้อใช้เงินไม่มาก เป็นแง่คิดว่า อย่าทำอะไรเกินตัว
ที่คนเรา “เจ๊ง เจ็บ จน” เพราะ “บริหารความโลภ” ไม่เป็น เมื่อเกิดความโลภ ก็จะเกิดอาการหน้ามืดมือเติบ ใจใหญ่ ที่คิดว่าจะได้ก็เสีย ในดีมีเสีย ในเสียมีดี แต่ถ้าลงว่าโลภแล้ว มีเสียมากกว่ามีดี
ถ้าไม่หน้ามืด หน้าใส มือเบา ทำใจปกติ ไม่วูบวาบ หวือหวา ก็อยู่ได้อย่างปกติ และเป็นสุข
อยากชนะยั่งยืน ท่องคำว่า “พอ” ให้เป็น คนเราลงเขียนคำว่า “พอ” เป็นแล้ว
เมื่อไม่รบกับใคร ไม่แข่งกับใคร อยู่อย่างพอประมาณ ก็จะชนะในท้ายที่สุด