พ่ายแพ้เป็นบทเรียน ทำจากเล็กไปใหญ่
ศาสตราจารย์ ดร. อุทิส ศิริวรรณ
วันที่ 26 มิถุนายน 2556
———–
ตลอดการเดินทางท่องไปในสหรัฐกว่า 1 เดือน ผมได้แง่คิดสมการแห่งการจัดการหลายเรื่อง
กิจการ SMEs ในอเมริกา ส่วนใหญ่คล้ายเมืองไทยตรงที่บ้างก็เจ๊งเจ็บจนบ้างก็ทำมาค้าขึ้นจนรุ่งเรืองร่ำรวย
อเมริกา เป็นประเทศเหมาะกับคนที่ตั้งใจทำมาหากิน ขยัน ทำงาน ดังคำสอนโบราณกล่าวว่า
“อย่าอายทำกิน อย่าหมิ่นเงินน้อย อย่าคอยวาสนา”
เงินทองมีให้ใช้ ทุกหนทุกแห่ง ขอให้ขยัน เพราะ “ระบบ” ที่นี่เปิดโอกาสให้หากินได้เสรี
การจัดการเป็นระบบ คือหัวใจ และเคล็ดลับความสำเร็จของกิจการ SMEs ทั่วโลก
พ่ายแพ้ก็เก็บมาเป็นบทเรียน เล็กหรือใหญ่ไม่สำคัญ สำคัญที่สุดคือต้องทำงานให้เป็น “ระบบ”
เมืองไทยก็เช่นกัน “โอกาส” มีมากมายแต่ต้องเลือกคน, องค์กร, งานที่จะทำ
อเมริกามีที่ว่างเปล่าเยอะเกิน อุดมสมบูรณ์สู้ไทยไม่ได้แต่ที่เป็นมหาอำนาจได้ เพราะ “ระบบ”
คนที่นี่ถูกฝึกสอนอบรมให้คิดกันเป็นระบบ ติดต่อสื่อสารกันเป็นระบบ ทำงานกันเป็นระบบ
ทำงานง่าย คนจะเข้าจะออกไม่ใช่สาระสำคัญ เพราะที่นี่ทำงานกันเป็น “ระบบ”
กิจการ SMEs ที่ไม่อยากเจ๊ง เจ็บ จน ต้องคิดและทำงานกันให้เป็น “ระบบ” เท่านั้น
ความจริงปัจจัยความสำเร็จไม่มีอะไรซับซ้อน ก็แค่ “ผลตอบแทน” กับ “แรงบันดาลใจ”
คนที่ทำงานเล็กแล้วทำงานใหญ่ไม่ได้ เพราะไม่เข้าใจ ไม่ชัดเจนเรื่อง “ผลตอบแทน” ได้หนึ่งก็ตาโตอยากได้ร้อย เอาตนเองเป็นหลัก ไม่สนใจคนรอบข้าง คิดว่าคนอื่น องค์กรอื่น ต้องพึ่งพาตนเองเท่านั้น!
แรงบันดาลใจก็เป็นสิ่งสำคัญ คนเราต้องรัก ทุ่มเท ใส่ใจ และนำสิ่งเป็นแรงบันดาลใจมาวิเคราะห์เจาะลึกไตร่ตรองให้ละเอียดรอบคอบ
นำมาเป็นกรณีศึกษาเรียนรู้ร่วมกัน เพื่อทำแรงบันดาลใจให้กลายเป็นความจริง
คนที่คิดว่าเก่งจริง แน่จริง ต้องทำงานเป็นระบบ ทำงานเป็นทีมให้ได้ ทำอะไรต้องรู้ลึก รู้จริง มิฉะนั้นจะทำงานใหญ่ไม่ได้
กิจการในอเมริกาที่สำเร็จเพราะทำงานเป็น “ระบบ” กิจการที่เจ๊งเพราะไม่เป็น “ระบบ”
ยกตัวอย่างเช่นกิจการร้าน 7-11 ถือกำเนิดที่เมืองดัลลัส รัฐเท็กซัส สหรัฐอเมริกา ในปี 2470 เริ่มต้นจากนายทอมสันในฐานะ “ลูกจ้าง” กิจการร้านน้ำแข็งชื่อ Southland Ice
ทอมสันเป็นคนขยันขันแข็ง เอางานเอาการ รับผิดชอบ เป็นคนนิสัยดี เข้าคนง่าย หลายครั้งที่ลูกค้าร้านน้ำแข็งชอบเปรยให้ฟังว่าน่าจะมีใครสักคนนำน้ำ แข็ง-ไข่ไก่-ขนมปัง-นมสดรวมขายไว้แหล่งเดียวกัน
แนวคิดนี้สมัยนั้นไม่มีเขาก็เลยปิ๊งแวบเอาความต้องการมาคิดแล้วรีบทำรีบเมกมันนีทันที
ขายดิบขายดีจนเปลี่ยนสถานะกลายเป็นเจ้าของแนวคิดเปิดเจ็ดโมงเช้าเลิกห้าทุ่ม (7-11) และขยายสาขาได้ถึง 100 สาขาตั้งแต่ปี 2504 สิริรวมระยะเวลา 34 ปี
นี่คือเรื่องราวที่ผมคิดว่าน่าจะเป็น “แรงบันดาลใจ” สำหรับคนที่กล้าคิดแต่ยังไม่กล้าทำ
ขอให้มี “ตลาด” มี “ผู้ซื้อ” ท่านทำอะไรเล็กๆ ก็จะสำเร็จได้ พิสูจน์และทดลองได้
แต่จะสำเร็จจีรังยั่งยืน ต้องคิดและออกแบบ “ระบบ” ที่ไม่เหมือนใคร และเริ่มทำก่อนคนอื่น
ไปไหนมาไหนเมืองไทย วันนี้เราจึงพบ “ร้านสะดวกซื้อ 7-11” ทุกหนทุกแห่ง
ภายหลังนักลงทุนญี่ปุ่นเท็คโอเวอร์เรียบร้อย นี่คือตัวอย่าง “อย่าอายทำกิน” แบบ 7-11
เมืองไทยเล็กกลายเป็นใหญ่ก็มีหลายวงการ เช่น ร้านกาแฟ ร้านชา ร้านบะหมี่เกี๊ยวชายสี่
โลกสมัยใหม่ เล็กๆ ก็ยิ่งใหญ่ได้ เมื่อทำอะไรเล็กๆ แล้ว ต้องทำให้เป็น “ระบบ” ให้ได้ครับ เพราะระบบจะทำให้สิ่งที่เล็กๆ กลายเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ได้ในอนาคต !!!